ΠΩΣ ΔΡΑ ΤΟ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ "ΑΓΑΠΗ και ΧΡΙΣΤΟΤΗΤΑ ®"

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΘΕΡΑΠΕΥΤΗ

Όπως προαναφέραμε το έργο και η αποστολή του θεραπευτικού μοντέλου "ΑΓΑΠΗ και ΧΡΙΣΤΟΤΗΤΑ ®" είναι να πολεμήσει και να ξεριζώσει σε ανώτατα πνευματικά επίπεδα και διαστάσεις τα αίτια όλων των ανεπιθύμητων συμπτωμάτων και εκδηλώσεων σε όποιον "πάσχει" και να ενεργοποιήσει τις αυτοϊάζουσες ικανότητες του φυσικού του σώματος για να επέλθει η θεραπεία του!

Ρόλο "κλειδί" σε αυτή τη διεργασία παίζει ο πνευματικός θεραπευτής.

Ο πνευματικός θεραπευτής του θεραπευτικού μοντέλου "ΑΓΑΠΗ και ΧΡΙΣΤΟΤΗΤΑ ®" λειτουργεί ως εξής:

Με τη δύναμη του πνεύματός του, το σεβασμό, την αφοσίωση και την αγάπη του στο ΘΕΟ και τα Δημιουργήματά Του αντλεί τη Θεία Δύναμη-Ενέργεια και "γειώνοντάς" την μέσω του σώματός του την κατευθύνει σε ό,τι καλείται να θεραπεύσει.
Αυτή είναι μία επίπονη διαδικασία για τον πνευματικό θεραπευτή, διότι θέτει το πνεύμα του ως "πνευματική αντλία" και το βιολογικό του σώμα ως "φυσικό αγωγό" στην Υπηρεσία του Σχεδίου και της Πρόνοιας του ΘΕΟΥ, για να αντλήσει και να γειώσει την απαραίτητη "ποσότητα" της Συμπαντικής Αγάπης-Ενέργειας του ΘΕΟΥ.

Ο πνευματικός θεραπευτής του θεραπευτικού μοντέλου "ΑΓΑΠΗ και ΧΡΙΣΤΟΤΗΤΑ ®" - και εδώ έγκειται η οιδοποιός του διαφορά από τους γιατρούς, ομοιοπαθητικούς, ψυχίατρους-ψυχολόγους-ψυχοθεραπευτές και άλλους εναλλακτικούς ή και πνευματικούς θεραπευτές - δεν πρέπει μόνο να πιστεύει συνειδητά στο ΘΕΟ, αλλά πρέπει απαραίτητα και να είναι εναρμονισμένος με το ΘΕΟ και για αυτό καλείται να είναι διαρκώς σε ψυχική, πνευματική και σωματική ισορροπία και εκγρήγορση, προκειμένου να αντλήσει επιτυχώς τη Θεία Δύναμη-Ενέργεια και να την εναποθέσει στο "κατώφλι της καρδιάς" του θεραπευόμενου.

Αν η καρδιά του θεραπευόμενου είναι έτοιμη να δεχτεί την Αγάπη του ΘΕΟΥ μέσα της και της ανοίξει την πόρτα με ανεπιφύλακτη αποδοχή, αλλά και με ταπεινότητα, ομοίως με αγάπη αλλά και με ευγνωμοσύνη προς το ΘΕΟ, τότε η πνευματική θεραπεία θα έχει απόλυτη και διαρκή επιτυχία και θα αποτελέσει ένα κομβικό σημείο "αναδιάρθρωσης και αναπροσαρμογής" της σχέσης μεταξύ ΘΕΟΥ και ανθρώπου, με προοπτική την τελειοποίησή της προς όφελος της συγκεκριμένης ανθρώπινης αλλά και συμπαντικής υπόστασης, σύμφωνα με το Σχέδιο του ΘΕΟΥ.

Γίνεται λοιπόν αντιληπτό, ότι το αποτέλεσμα της πνευματικής θεραπείας δεν το διαμορφώνει αποκλειστικά ο πνευματικός θεραπευτής, όσο ταπεινός και ευσυνείδητος, αλλά και ικανός και αν είναι αυτός στο έργο του και όσο αγάπη κι αν τρέφει μέσα του για το ΘΕΟ και το θεραπευόμενο.

Το αποτέλεσμα της πνευματικής θεραπείας συνδιαμορφώνεται από τους εξής παράγοντες:

α) την ικανότητα και την ευσυνείδητη εκπλήρωση του ρόλου του πνευματικού θεραπευτή,

β) την ελεύθερη βούληση, τη "δεκτικότητα" και την "συμμετοχή" του θεραπευόμενου και το σχέδιο της ψυχής του,

γ) το Σχέδιο και το Θέλημα του ΘΕΟΥ.

Αυτό γίνεται περισσότερο κατανοητό, αλλά και αποδεκτό, αν σκεφτεί κανείς, πόσα "τάματα" και πόσα ταξίδια σε θεραπευτικούς προορισμούς και θαυματουργούς τόπους γίνονται διαρκώς από ανθρώπους που πιστεύουν στο ΘΕΟ ανά τον κόσμο και πόσα λιγότερα ΘΑΥΜΑΤΑ γίνονται στην πραγματικότητα. 

Μήπως ο ΘΕΟΣ είναι άδικος ή δεν περιβάλλει όλα τα Δημιουργήματά Του με την ίδια Αγάπη; ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ !!!
Τότε τί συμβαίνει και πώς μπορούμε να εξηγήσουμε και να αποδεχτούμε αυτήν την "ανισότητα" στην πραγματοποίηση των θαυμάτων, ή να συμβιβαστούμε έστω με αυτήν τη "δυσδιάκριση";

Κατά τη δική μας πνευματική, φιλοσοφική και εσωτεριστική προσέγγιση - και επειδή αδυνατούμε πλήρως να πιστέψουμε ή να αποδεχτούμε ότι ο Πανάγαθος και Πάνσοφος ΘΕΟΣ, η αστείρευτη Πηγή της ΑΓΑΠΗΣ και της ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ, ο μοναδικός Δημιουργός όλου του Σύμπαντος είναι "άδικος" απέναντι στα Δημιουργήματά Του - η απάντηση βρίσκεται στο εξής:

α) είτε η ψυχή αυτού που υποφέρει και κάνει το τάμα δεν είναι έτοιμη (ακόμα) να δεχτεί το θαύμα,

β) είτε το Σχέδιο του ΘΕΟΥ δεν προβλέπει ακόμα το συγκεκριμένο θαύμα, για λόγους που μόνο ο ΘΕΟΣ καλύτερα από τον καθένα μας γνωρίζει. 

Ορισμένοι από αυτούς τους λόγους που ανάγονται αποκλειστικά στο Σχέδιο του ΘΕΟΥ θα μπορούσαν να είναι οι εξής:

α) Το συγκριμένο άτομο ή το περιβάλλον του ίσως ξεπληρώνουν (ακόμα) κάποιο "αμάρτημα" (κατά την Χριστιανική Διδασκαλία) ή ξεχρεώνουν κάποιο "αρνητικό κάρμα" (κατά άλλες πνευματικές-φιλοσοφικές ή εσωτεριστικές προσεγγίσεις). Είναι γνωστή άλλωστε σε πολλούς λαούς και αντιλήψεις το νόημα της φράσης "αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα".
 
β) Το συγκριμένο άτομο ή το περιβάλλον του ίσως να πρέπει να πάρουν κάποιο (μεγαλύτερο) "μάθημα" και η καθυστέρηση του θαύματος έχει ίσως "διδακτικό" σκοπό προς όφελος της ψυχικής και πνευματικής τους εξέλιξης.

γ) Ίσως ο ΘΕΟΣ δεν διακρίνει (ακόμα) στο συγκεκριμένο άτομο ή στο περιβάλλον του την απαραίτητη μετάνοια και αλλαγή συνειδητότητας, που όμως είναι κατά κανόνα απαραίτητες προκειμένου να επέλθει η σωτηρία μέσω του Θαύματος, η οποία θα σηματοδοτήσει μια νέα εποχή στην ψυχική-πνευματική εξελικτική πορεία του συγκεκριμένου ατόμου ή του περιβάλλοντός του.


Λόγω των παραπάνω γίνεται αντιληπτό, ότι ενώ στην πνευματική θεραπεία ο ίδιος ο ΘΕΟΣ κάνει ένα ΘΑΥΜΑ μέσω του πνευματικού θεραπευτή, ο τελευταίος δεν μπορεί να εγγυηθεί το "ΘΑΥΜΑ", αφού η θεραπευτική δύναμη-ενέργεια δεν είναι δική του, αλλά αυτός απλά την αντλεί και τη "γειώνει". Ο πνευματικός θεραπευτής δεν έχει εξάλλου και το δικαίωμα να υποσχεθεί ή να εγγυηθεί το "ΘΑΥΜΑ", γιατί τότε θα διέπρατε ύβρη προς το ΘΕΟ, αφού με έπαρση και αλαζονεία θα προσπαθούσε να ιδιοποιηθεί τις ικανότητές-ιδιότητές Του (δηλαδή τη θεραπευτική Δύναμη-Ενέργεια, την Αγάπη και τη Χάρη του ΘΕΟΥ) και να ανατρέψει ή να παρέμβει στο Πάνσοφο Συμπαντικό Σχέδιό Του, προφανώς για ιδιοτελείς σκοπούς.