Θα θέλαμε να θίξουμε ορισμένα θέματα, μέσα από ερωτήσεις που έχουμε δεχτεί στα πλαίσια της εφαρμογής του θεραπευτικού μας μοντέλου "ΑΓΑΠΗ και ΧΡΙΣΤΟΤΗΤΑ ®, και να προσπαθήσουμε να δώσουμε όσο το δυνατόν πιο ουσιαστικές απαντήσεις, τονίζοντας πάντα, ότι αυτές αντικατοπτρίζουν την προσωπική μας πνευματική-φιλοσοφική προσέγγιση:
1) Γιατί αφού ο ΘΕΟΣ είναι ΑΓΑΠΗ και ΖΩΗ και βρίσκεται μέσα μας, εμείς οι άνθρωποι υποφέρουμε από ανεπιθύμητα συμπτώματα και εκδηλώσεις (ό,τι δηλαδή οι περισσότεροι ονομάζουν "αρρώστιες"); Κατ΄ επέκταση, πώς ένας ΘΕΟΣ που αγαπά, επιτρέπει τις παθήσεις αλλά και την αδικία στη ζωή και τον επίγειο κόσμο;
Το ερώτημα είναι σωστό και δίκαιο. Ιδιαίτερα χρήσιμη για την πνευματική εξέλιξη της Ανθρωπότητας θεωρούμε την απάντησή του, η οποία κατά την προσωπική μας πνευματική-φιλοσοφική προσέγγιση δεν μπορεί να καταλήγει στο ότι τάχα δεν υπάρχει ΘΕΟΣ.
Αν θέλουμε λοιπόν να συμβιβάσουμε την Ύπαρξη του ΘΕΟΥ ως ΑΓΑΠΗ με τα προβλήματα υγείας (από υποδεέστερα συμπτώματα έως καρκινώματα και αναπηρίες) και με την αδικία στη ζωή και τον επίγειο κόσμο, δεν έχουμε παρά να διαπιστώσουμε, να αναρωτηθούμε ή να καταλήξουμε στα εξής (ας δώσει ο καθένας την απάντηση που τον αντιπροσωπεύει καλύτερα, γιατί αφού μεταφυσικές αποδείξεις είναι δύσκολο να βρεθούν, απομένει για τον άνθρωπο μόνο η πνευματική-φιλοσοφική προσέγγιση):
α) Επειδή ακριβώς ο ΘΕΟΣ είναι ΑΓΑΠΗ και ΖΩΗ, δεν είναι νοητικά/λογικά αποδεκτό να έχει δημιουργήσει "αρρώστιες" και "αδικίες" για τα δημιουργήματά του, που - ιδιαίτερα όσον αφορά τον Άνθρωπο - με τόσο μεγάλη Αγάπη και τέτοια ιδιαίτερη Πρόνοια δημιούργησε. Σε αυτό είμαστε απόλυτοι !!!
β) Για αυτά που θεωρούμε "αδικίες" στη ζωή (ορισμένοι τα θεωρούν απλά "εμπειρίες" στην εξελικτική μας πορεία) δεν ευθύνεται ο ΘΕΟΣ, οποίος περιβάλλει αδιάκριτα με την ίδια ΑΓΑΠΗ και ΠΡΟΝΟΙΑ όλα του τα δημιουργήματα. Και σε αυτό επίσης είμαστε απόλυτοι !
γ) Οπότε αναγκαστικά καταλήγουμε στο να συμπεράνουμε ότι δεν μπορεί να ευθύνεται ο ΘΕΟΣ για τα παραπάνω ανεπιθύμητα!!! Τότε ποιός μπορεί να ευθύνεται;
δ) Σίγουρα στο Σύμπαν υπάρχουν και άλλες "δυνάμεις" πέρα από το Φως και την Αγάπη του ΘΕΟΥ (τις οποίες για ευνόητους λόγους δεν θέλουμε να τις ονομάσουμε - για να μην τις "ενδυναμώσουμε" κιόλας), οι οποίες αντιμάχονται το ΘΕΟ και το Σχέδιό του για τον Άνθρωπο, καθώς και τις δυνάμεις του Φωτός που προασπίζουν και εφαρμόζουν το Θείο Σχέδιο. Αυτές οι αντίπαλες και σκοτεινές δυνάμεις με τη δυναμική των λεγόμενων "αρνητικών παλμών και σκεπτομορφών", με διάφορα γήινα αρνητικά τελετουργικά (π.χ. μαγεία, μαγγανία, κτλ), καθώς και με άλλους αρνητικούς κραδασμούς που μπορεί και να προέρχονται από συμπαντικά επίπεδα ή σφαίρες εντός ή πέραν της γης, δυστυχώς, προσπαθούν να επηρεάσουν αρνητικά την Ανθρώπινη Φύση και Ζωή και σε ορισμένες περιπτώσεις το καταφέρνουν, ιδιαίτερα όταν βρίσκουν "πρόσφορο" έδαφος σε ψυχικά-πνευματικά ανοχύρωτους ανθρώπους.
ε) Μήπως όμως ευθύνεται αρκετές φορές ο ίδιος ο άνθρωπος για αυτά που βιώνει; Μήπως πιο συγκεκριμένα ευθύνεται η ψυχή του ως αιώνια και διαχρονική ύπαρξη (που κατά τους αρχαίους Έλληνες "προέρχεται από τα άστρα και επιστρέφει στα άστρα" - και αυτό γίνεται όσο είναι απαραίτητο για να τελειοποιηθεί και να επιτύχει τη "Θέωσή" της), που επειδή ακριβώς είναι αιώνια και διαχρονική, προϋπάρχει πριν ενσαρκωθεί στο συγκεκριμένο σώμα και επειδή προϋπάρχει, έχει κατ΄ ανάγκη μία εξελικτική πορεία, συνοδευόμενη όμως και από μία "ευθύνη", ένα "βάρος" και μία "ανάμνηση" που φέρει μαζί της στο συγκεκριμένο σώμα;
ζ) Διότι τα πάντα στο σύμπαν είναι εναλλακτικό ή συνδυαστικό αποτέλεσμα τεσσάρων παραμέτρων, που αποτελούν "ανώτερες συμπαντικές αρχές" :
- της ελεύθερης βούλησης: η ψυχή μας και εμείς είμαστε ελεύθεροι να αποφασίσουμε τόσο για την ανθρώπινη-πεπερασμένη όσο και για τη διαχρονική-συμπαντική μας εξελικτική πορεία.
- της σχέσης "αιτίας και αιτιατού": η ψυχή μας κι εμείς "ό,τι σπείρουμε, αυτό θα θερίσουμε" ή "ό,τι κάνουμε, αυτό ή τη μετενέργειά του θα βρούμε μπροστά μας" - αυτό σύμφωνα με διάφορες εσωτεριστικές προσεγγίσεις/αντιλήψεις ονομάζεται "κάρμα".
- του "Νόμου της Έλξης": η ψυχή μας έλκει, ό,τι αναζητάει, ό,τι της αξίζει και ό,τι χρειάζεται για να εξελιχθεί.
- του Σχεδίου του Θεού: τίποτα δεν μπορεί να ανατρέψει το Σχέδιο του ΘΕΟΥ για το Σύμπαν και τον Άνθρωπο, ανεξάρτητα και όσο κι αν ο ΘΕΟΣ επιτρέπει την έκφραση της ελεύθερης βούλησης, τόσο στον Άνθρωπο όσο και στις "αντίπαλες-σκοτεινές" δυνάμεις, που το αντιμάχονται (δημιουργώντας έτσι μία προσωρινή κατάσταση "δυσαρμονίας" στη λειτουργία της Ανθρώπινης Φύσης και "αδικίας" στην ανθρώπινη ζωή και τον επίγειο κόσμο).
Αυτές οι τέσσερεις παράμετροι μπορούν να λειτουργούν εναλλακτικά (δηλαδή η κάθε μία μόνη της, ξεχωριστά) ή συνδυαστικά (δηλαδή περισσότερες από μία μαζί).
η) Θεωρούμε φρόνιμο να αφήσουμε χωρίς ιδιαίτερο και διεξοδικό σχολιασμό το λεγόμενο "Σχέδιο του ΘΕΟΥ" (στην εφαρμογή Του οποίου ο Πάνσοφος, Πανάγαθος και Δίκαιος ΘΕΟΣ προφανώς "υπομένει" ή "ανέχεται" αλλά επ΄ουδενί δεν εγκρίνει ή επιδιώκει την "αδικία" στον επίγειο κόσμο) επειδή ως άνθρωποι δύσκολα μπορούμε να Το καταλάβουμε και άρα να Το κρίνουμε.
Γιατί ο ρόλος μας ως "άνθρωποι" δεν είναι να καταλάβουμε το ΘΕΟ αλλά να Τον αισθανθούμε, και μάλλιστα να Τον αισθανθούμε ως ΑΓΑΠΗ, ΖΩΗ, ΣΟΦΙΑ, ΑΣΦΑΛΕΙΑ, ΣΙΓΟΥΡΙΑ και ΕΛΠΙΔΑ, ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ και ΟΔΟ (ιδιαίτερα προς τη δική μας Θέωση, που θα πρέπει να αποτελεί τον "ΑΥΤΟΣΚΟΠΟ" μας).
θ) Συνεπώς μας απομένει να ασχοληθούμε ψάχνοντας τις ενδεχόμενες αιτίες για ανεπιθύμητες παθήσεις και διαταραχές στην υγεία της Ανθρώπινης Φύσης σε έναν από τους υπόλοιπους τρεις παράγοντες, που προαναφέραμε ως "ανώτερες συμπαντικές αρχές", όπου ο ίδιος ο άνθρωπος και ιδιαίτερα η ανθρώπινη ψυχή παίζουν τον καθοριστικό ρόλο.
Οπότε, όσο κι αν είναι δύσκολο να το αποδεχτούμε, δεν μπορούμε παρά να καταλήξουμε στο εξής, προκειμένου να εξηγήσουμε τις ανεπιθύμητες παθήσεις (και κατ΄ επέκτασιν την αδικία στη ζωή και τον επίγειο κόσμο):
αα) Είτε η ψυχή μας πριν, κατά ή μετά την ενσάρκωσή της έχει ελεύθερα επιλέξει τη συγκεκριμένη πορεία και βάση αυτής ο άνθρωπος κάνει "εγκόσμιες" επιλογές, παίρνει συγκεκριμένες αποφάσεις, δίνει ανάλογες προτεραιότητες στη ζωή του, που δυστυχώς φέρνουν σε σύγκρουση, διαταραχή ή δυσαρμονία τις επιμέρους υποστάσεις του, δηλαδή την ψυχή, το πνεύμα και το σώμα του, οπότε το φυσικό (βιολογικό) σώμα αντιδρά με τη μορφή παθήσεων,
ββ) είτε η ψυχή μας πληρώνει το αποκλειστικά δικό της "προπατορικό αμάρτημα", δηλαδή το παρελθόν, την πορεία της και την ευθύνη της (κατά άλλους η ψυχή πληρώνει ή ξεχρεώνει το αρνητικό της "κάρμα"), και αυτό έχει σαν συνέπεια, να μεταφέρονται στο ενσαρκωμένο σώμα αρνητικά βιώματα, βάρη και αρνητικές αναμνήσεις του παρελθόντος της ψυχής και να του δημιουργούν λεγόμενους "ενεργειακούς φραγμούς", που, είτε από μόνοι τους είτε από επιπρόσθετη σύγκρουση, διαταραχή ή δυσαρμονία στο τρίπτυχο ψυχή-πνεύμα-σώμα, αποτελούν τις πρωταρχικές αιτίες για τις διάφορες παθήσεις,
γγ) είτε τέλος η ψυχή μας κι εμείς κατ΄ επέκτασιν έλκουμε (είτε συνειδητά είτε υποσυνείδητα, είτε σκόπιμα είτε "φαινομενικά" άθελά μας) καταστάσεις ή δεδομένα ή συμπεριφορές ή εκδηλώσεις που δημιουργούν με τη σειρά τους σύγκρουση, διαταραχή ή δυσαρμονία στο τρίπτυχο ψυχή-πνεύμα-σώμα, και κατόπιν "ενεργειακούς φραγμούς", με αποτέλεσμα τις διάφορες παθήσεις.
Σε ποιές από αυτές τις παραπάνω περιπτώσεις μπορεί να ευθύνεται ο ΘΕΟΣ;
Η απάντηση είναι μία: ΠΟΥΘΕΝΑ !!!
|
|
2) Γιατί ενώ κάποιος πιστεύει στο ΘΕΟ, και αφού ο ΘΕΟΣ είναι ΑΓΑΠΗ και ΖΩΗ και βρίσκεται μέσα μας, δεν μπορούμε μόνοι μας να θεραπεύσουμε τα συμπτώματά μας;
Σε γενικές γραμμές μπορούμε να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα με βασικές αρχές που αναδείχτηκαν στην πνευματική-φιλοσοφική μας προσέγγιση απαντώντας στο προηγούμενο ερώτημα, λέγοντας συνοπτικά ότι το παρελθόν της ψυχής μας, τα βάρη και οι αναμνήσεις που κουβαλάει μαζί της σε συνδυασμό με την ελεύθερη βούλησή της και τον σκοπό της ενσάρκωσής της (λεγόμενο και σχέδιο ή αποστολή της ψυχής μας και άρα της ζωής μας) είναι αυτά που ευθύνονται τόσο για την ύπαρξη των διαταραχών και δυσαρμονιών στην υγεία μας, όσο και για την αδυναμία των αυτοϊαζουσών ικανοτήτων του οργανισμού μας για αυτοθεραπεία. Αναφορικά με τον πολύ σημαντικό παράγοντα "πίστη", παραπέμπουμε - χάρην οικονομίας - στην απάντηση του ακόλουθου ερωτήματος, που είναι συναφές και ακόμα πιο "εξειδικευμένο", μιας και αφορά άτομα (ιερείς και κληρικούς) που θεωρητικά θα μπορούσαν να θεραπεύουν με τη Δύναμη του ΘΕΟΥ, αφού βάση του ιδιαίτερου "ρόλου" τους Την επικαλούνται.
3) Γιατί οι εκκλησίες και οι διάφορες θρησκείες ή θρησκευτικές οργανώσεις - και ιδιαίτερα οι κληρικοί, οι παπάδες και οι εκάστοτε ιερείς τους, που είναι "χειροτονημένοι", δηλαδή "μυημένοι" στη Δύναμη Του ΘΕΟΥ - δεν είναι σε θέση, όχι μόνο να επιτύχουν την "ΕΥΘΥΓΡΑΜΜΙΣΗ ®", αλλά ούτε καν να θεραπεύσουν διαφόρες "ασθένειες" στους πιστούς των εκκλησιών/θρησκειών τους;
Στο ερώτημα αυτό θα δώσουμε μια πολύπτυχη απάντηση:
α) Κατ΄αρχήν υπάρχουν αρκετοί κληρικοί (ιερείς, μοναχοί, κτλ) στην Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά και σε άλλες εκκλησίες και θρησκείες ανά την Υφήλιο, που μέσω της προσευχής, της επίμονης και επίπονης ιδίας πνευματικής άσκησης και με τη Χάρη και Φώτιση του ΘΕΟΥ, έχουν αποκτήσει μία ανώτερη πνευματικότητα και συνειδητότητα, και με τη δύναμη της αγάπης τους και ιδίως με τη Δύναμη της Αγάπης του ΘΕΟΥ συντελούν σε ορισμένες περιπτώσεις στο να θεραπευτούν διάφορες παθήσεις/συμπτώματα στο ανθρώπινο σώμα και να επιτελεστούν έτσι ορισμένα "μικρά ή μεγάλα θαύματα". Αυτοί πρέπει σίγουρα να θεωρηθούν αξιοθαύμαστοι (όπως π.χ. ο Αγιορίτης πάτερ Παΐσιος, αλλά και αρκετοί άλλοι ταπεινοί και φωτισμένοι ιερείς και κληρικοί). Πόσοι όμως είναι αυτοί και πού βρίσκονται σε μόνιμη πρακτική βάση, όταν δηλαδή κάποιος μπορεί να έχει άμεση ανάγκη θεραπείας;
β) Η πίστη "μετακινεί βουνά" και μπορεί αρκετές φορές να κάνει θαύματα. Επίσης είναι γνωστά σε όλους τους ενσυνείδητους Χριστιανούς πολλά και συνεχώς επιτελούμενα θαύματα σε γνωστά "θαυματουργά μέρη", όπως στην Παναγία της Τήνου, κτλ. Άρα θεωρητικά θα μπορούσε ο κάθε ιερέας/κληρικός να προσπαθήσει να ξυπνήσει σε κάποιον άνθρωπο τη δύναμη της πίστης του και να τον οδηγήσει έτσι στο να βιώσει το θαύμα της θεραπείας μέσω της δράσης της Αγάπης-Ενέργειας του ΘΕΟΥ σε αυτόν.
γ) Όμως πολλές φορές, δυστυχώς για την ανθρώπινη φύση, δεν αρκεί μόνο η δύναμη της πίστης στο ΘΕΟ.
Τις περισσότερες φορές είναι συνδυαστικά απαραίτητη η στοχευμένη χρήση των "κλειδιών της Συμπαντικής Γνώσης και Σοφίας" που ο ΘΕΟΣ παρέδωσε στην Ανθρωπότητα, έτσι ώστε "ξεκλειδώνοντας" στοχευμένα τις κατάλληλες θαυματουργές "δεξαμενές-θησαυροφυλάκια" του Μεγαλείου και της Δύναμης του ΘΕΟΥ, να είναι δυνατή μια πιο άμεση και πιο αποτελεσματική "άντληση" της Αγάπης-Ενέργειας και Χάριτος του ΘΕΟΥ, μέσω της οποίας επέρχεται το θαύμα και η θεραπεία.
Αν ο ιερέας δεν γνωρίζει καν, δεν κατέχει, δεν θέλει ή δεν μπορεί να διαχειριστεί τόσο στοχευμένα τα κατάλληλα "κλειδιά της Συμπαντικής Γνώσης και Σοφίας" που ο ΘΕΟΣ παρέδωσε στην Ανθρωπότητα, τότε δεν μπορεί να θεραπεύσει όπως ένας ικανός πνευματικός θεραπευτής.
δ) Αυτό γίνεται περισσότερο κατανοητό με βάση την εξής "παραβολική" σύγκριση:
- Άλλο να κατασκευάζεις ένα αυτοκίνητο και άλλο να ξέρεις να το οδηγείς.
- Άλλο να δωρίζεις σε κάποιον ένα αυτοκίνητο και άλλο να του μάθεις να το οδηγεί.
- Και οπωσδήποτε δεν ωφελεί σε τίποτα να δωρίσεις σε κάποιον ένα αυτοκίνητο, εάν αυτός προτιμά να περπατάει ή να παίρνει το λεωφορείο.
ε) Οπότε, συνοψίζοντας, γίνεται αντιληπτό το εξής:
Άλλο είναι ως εκκλησία και ως ιερέας της μόνο να τελείς μυστήρια στο όνομα του ΘΕΟΥ, ή μόνο να κυρήττεις τον πνευματικό λόγο του ΘΕΟΥ, και άλλο να έχεις αναγάγει ως αποστολή σου τη θεραπεία των πιστών σου, και επομένως να ξέρεις και να μπορείς να αντλείς και να "γειώνεις" με αγάπη, ταπεινοφροσύνη και αφοσίωση στο Σχέδιο του ΘΕΟΥ τη θεραπευτική Δύναμη της Αγάπης-Ενέργειάς Του και να τη διοχετεύεις γρήγορα, άμεσα, στοχευμένα και αποτελεσματικά σε αυτό που καλείσαι να θεραπεύσεις. Είναι σίγουρο πάντως, ότι ο κάθε ιερέας/κληρικός θα μπορούσε να γίνει συγχρόνως και ένας πνευματικός θεραπευτής, αν το επεδίωκε. Όσοι το επιδιώκουν, έχουν και κάποια θεραπευτικά αποτελέσματα να επιδείξουν και εμείς τους συγχαίρουμε!
4) Γιατί το θεραπευτικό μας μοντέλο "ΑΓΑΠΗ και ΧΡΙΣΤΟΤΗΤΑ ®" και όχι (μόνο) επιστήμες (ιατρική, ομοιοπαθητική, κτλ) ή θρησκεία/εκκλησία;
Αυτό το ερώτημα δεν είναι σωστό και δεν πρέπει να τίθεται έτσι.
Διότι το θεραπευτικό μας μοντέλο "ΑΓΑΠΗ και ΧΡΙΣΤΟΤΗΤΑ ®" δεν αντικρούει, δεν πολεμά και δεν αντικαθιστά καμία επιστήμη καθώς και καμία θρησκεία ή εκκλησία. Και αντίστοιχα τόσο οι επιστήμες (ιατρική, ομοιοπαθητική, κτλ), όσο και οι θρησκείες/εκκλησίες δεν έχουν απολύτως κανένα λόγο να απορρίπτουν ή να πολεμούν το θεραπευτικό μας μοντέλο "ΑΓΑΠΗ και ΧΡΙΣΤΟΤΗΤΑ ®", όπου οποία δρα, εκδηλώνεται και θεραπεύει η Αγάπη-Ενέργεια του ΘΕΟΥ μέσω του πνευματικού θεραπευτή.
Η απάντησή μας σε ένα ανάλογο, αλλά σωστά διατυπωμένο ερώτημα είναι η εξής:
"ΑΓΑΠΗ και ΧΡΙΣΤΟΤΗΤΑ ®" μαζί ή παράλληλα με τις επιστήμες καθώς και με τη θρησκεία ή/και την εκκλησία, σύμφωνα πάντα με τις πεποιθήσεις, τις ανάγκες, τις επιλογές και προτεραιότητες των ανθρώπων !!!
Διότι εμείς μέσω του θεραπευτικού μας μοντέλου "ΑΓΑΠΗ και ΧΡΙΣΤΟΤΗΤΑ ®" δεν αποσκοπούμε επ΄ ουδενί να "επιβληθούμε" στους ανθρώπους , να τους παραπλανήσουμε, ή να μεταλλάξουμε τις πεποιθήσεις τους, αλλά ΜΟΝΑΧΑ να τους παρουσιάσουμε μία αξιόπιστη εναλλακτική προοπτική για τη θεραπεία τους, δίνοντάς τους το χρόνο και το δικαίωμα συνειδητά να την επιλέξουν. Μόνο τότε θα επέλθει το ανάλογο θεραπευτικό αποτέλεσμα, προς όφελος του πάσχοντος!